درک متقابل؛ زمینه تفاهم
یکی از مهمترین پایه‌های زندگی مشترک درک متقابل است. یعنی هم مرد و هم زن دوست دارند که همسرشان آنها را درک کند. درک کردن هم به این معنا است که به همسر خود بفهمانیم که قدر و منزلت کارهای او را دانسته و به آن احترام می‌گذاریم. روحیات و حساسیت‌های او را شناخته و خواسته‌های خود را متناسب با آن تنظیم می‌کنیم.
اگر زن یا شوهری احساس کند که همسرش او را درک نمی کند، زندگی برایش تلخ و غیرقابل تحمـل می‌شود. هر اندازه درک متقابل رشد کند، محبت متقابل هم زیاد خواهد شد.
راه‌های تفهیم درک متقابل
در ابتدا باید روحیات حساسیت‌ها، علایق و سلایق، ایده‌ها و اهداف او را خوب بشناسیم. پس از شناخت این امور باید رفتار خود را متناسب با آن تنظیم کنیم. البته ممکن است برخی از این امور با خط قرمزهای زندگی دینی در تضاد باشد در این صورت باید در یک یا چند جلسه گفتگو این مسأله را با همسر در میان گذاشت و این ناهماهنگی را تبدیل به تفاهم کرد.
آنچه گفته شد قاعده کلی برای چگونگی تفهیم درک متقابل به همسر بود در این جا به برخی از مهمترین راه‌های تفهیم درک متقابل اشاره می‌کنیم:
الف) سپاس‌گزاری
سپاس‌گزاری یکی از راه‌هایی است که می‌توان بـه طـرف مقابل فهماند که ارزش کارها و فداکاری‌هایش را متوجه می‌شویم برخی از ما در طول روز، هزار کلمه حرف می‌زنیم؛ اما یکی از آنها تشکر نیست. چه خوب است این جزو عادت ما بشود که در بـرابـر هـر کـاری کـه همسرمان برای ما انجام می‌دهد زبانمان را به تشکر باز کنیم.
یکی از دغدغه‌های همسر ما آن است که بداند در دل ما نسبت به او چه می‌گذرد این حساسیت در زن‌ها بیش از مردها وجود دارد. سپاس‌گزاری راهی برای اعلام حالت درونی ما نسبت به همسرمان است.
وقتی همسرمان کاری برای ما انجام می‌دهد، سپاس‌گزاری می‌تواند پاداشی در قبال کار او باشد. ایـــن پاداش هزینه چندانی ندارد؛ اما عملی ماندگار است. در تشکر نباید به اندازه کاری که در حقمان انجام شده نگاه کرد. بزرگواری به این است که انسان کارهای کوچک را هم از نظر دور نداشته و بابت آن تشکر کند.
ب) تعریف کردن از کار همسر
تعریف کردن از کار همسر و تشویق او، یکی از عواملی است که نشان دهنده توجه ما به زحمات و تلاش های همسرمان است. هیچ اشکالی ندارد که مرد هر بار کـه بـر سر سفره می‌نشیند از دست پخت همسرش تعریف کرده و وقتی شوهر از بیرون خرید خوبی انجام می‌دهد زن از میوه‌های خوبی که انتخاب کرده تعریف کند.
ج) تعدیل توقعات متناسب با شرایط و واقعیت‌ها
باید پذیرفت که زندگی در دنیا با فراز و نشیب‌های فراوانی رو به رو است. کسی که می‌خواهد همیشه شرایط بر وفق مرادش بوده و هیچ گاه ساز مخالف نزند نگاه واقع بینانه‌ای به دنیا ندارد و هیچ گاه در زندگی موفق نخواهد شد و این مخصوص زندگی مشترک هم نیست. زنان به طور طبیعی عادت ماهیانه دارند که حالاتی را به دنبال خود دارد؛ مثل این که برخی از آنها کمر درد یا دل درد می‌گیرند. برخی هم بی حوصله یا حتی پرخاشگر می‌شوند. واقعاً در زمان عادت، زن‌ها رنج قابل توجهی را متحمل می‌شوند. شاید به همین دلیل هم باشد که قرآن از این دوران با عنوان رنج و آزار یاد کرده است.
دوران بارداری هم اقتضائات خاص خود را دارد؛ مثلاً نیاز بسیاری از زن‌ها به محبت همسر در این دوره دوچندان می‌شود، بسیاری از آنان دچار حساسیت‌های دوران بارداری (ویار) می‌شوند و …. اگر کسی نمی‌خواهـد ایــن شرایط و مسایلی از این دست را بپذیرد و از همسر خود توقع دارد در تمام شرایط برخوردی یکسان از خود ارائه دهد، اصلاً نباید ازدواج کند چون هیچ زنی نمی‌تواند در تمام این شرایط حالت یکسانی داشته باشد.
یا مثلاً هنگامی که مرد از سرکار می آید، گاهی خستگی به او اجازه نمی‌دهد که با نشاط و شادابی با همسرش برخورد کند؛ اگر چه مردها باید نهایت تلاش خود را به کار گیرند که خود را همیشه؛ حتی بعد از کـار سنگین هم شاداب نشان دهند؛ ولی این نباید موجب شود که زن‌ها از درک شرایط خاص همسر خود غافل شوند.
د) پوزش به جهت ناتوانی
اگر به هر دلیل نتوانستیم خواسته‌های همسر خود را جامه عمل بپوشانیم می‌توان با پوزشی به جهت این ناتوانی به او بفهمانیم که من تو را درک می‌کنم؛ اما شرایط بـه مـن اجازه نمی‌دهد که به خواسته‌ات جامه عمل بپوشانم.
برگرفته از کتاب گامی به سوی زندگی به سبک اسلامی نوشته حجت الاسلام عباسی ولدی
ثبت دیدگاه