حدیث روز
امام علی (ع) می فرماید : هر کس از خود بدگویی و انتقاد کند٬ خود را اصلاح کرده و هر کس خودستایی نماید٬ پس به تحقیق خویش را تباه نموده است.

چهارشنبه, ۱۲ اردیبهشت , ۱۴۰۳ ساعت تعداد کل نوشته ها : 301 تعداد نوشته های امروز : 0 تعداد اعضا : 3 تعداد دیدگاهها : 15×
  • درس خارج فقه و اصول

  • درس خارج فقه و اصول

  • رفتار کودکانه داشتن
    ۲۰ شهریور ۱۴۰۲ - ۲۱:۳۰
    8

    رفتار کودکانه داشتن یکی دیگر از افعال محبت آمیزی که موجب رفع نیاز از کودک می‌شود این است که والدین در برخورد با کودک خودشان را مثل بچه قرار دهند. رفتار بچه گانه داشته باشند و همانند یک بچه با او بازی کنند. حضرت رسول الله می‌فرماید: «مَنْ کَانَ عِنْدَهُ صَبِى فَلْیَتَصَابَ لَهُ» هر کس […]

    ارسال توسط :

    رفتار کودکانه داشتن

    یکی دیگر از افعال محبت آمیزی که موجب رفع نیاز از کودک می‌شود این است که والدین در برخورد با کودک خودشان را مثل بچه قرار دهند. رفتار بچه گانه داشته باشند و همانند یک بچه با او بازی کنند.

    حضرت رسول الله می‌فرماید: «مَنْ کَانَ عِنْدَهُ صَبِى فَلْیَتَصَابَ لَهُ» هر کس که بچه‌ای پیش اوست باید برای آن بچه خود را به بچگی بزند.

    رفع تنهایی کودک

    رفتار کودکانه داشتن از دو جهت سبب جلب محبت می‌شود. از یک جهت مصداق رفع نیاز کودک است. چون کودک نیاز دارد که با کسی که هم شکل و هم تراز خودش باشد، بازی کند. گاهی اوقات (مثل وقتی که بچه تنها فرزند خانواده است.) این نیاز با سایر هم سن و سال‌ها بر طرف نمی‌شود. آنگاه وقتی که پدر و مادر رفتارهای کودکانه از خود بروز دهند و خود را به بچگی بزنند و با فرزند خود بازی کنند، این نیاز فرزند، برطرف می‌شود. علاوه بر این کودک از تنهایی خارج می‌شود و احساس تنهایی نمی‌کند.

    ارتباط راحت‌تر

    رفتار کودکانه داشتن،  علاوه بر اینکه مصداق رفع نیاز است خود نیز از جهتی دیگر یکی از راه‌های مستقل جلب محبّت محسوب می‌شود. چرا که هر انسانی با کسی که با او هم شکل و هم سطح باشد، خود به خود راحت‌تر می‌تواند رابطه محبت آمیز برقرار کند.
    رفتار کودکانه داشتن در سیره پیامبر اله در ارتباط با کودکان خصوصاً حسنین نیز ذکر شده است. ایشان با آن جایگاه عظیم اجتماعی و معنوی و با سن بالایی که در دوران مدینه داشتند با نوه‌های خود همانند یک بچه بازی می‌کردند و خود را همانند شتری در می‌آوردند و سیدالشهدا علیه السلام را بر کول خود سوار کرده و راه می‌بردند. در مناقب روایت می‌کند:

    «وَ مِنْ مُلَاعَبَتِهِ مَعَهُمَا: مَا رَوَاهُ ابْنُ بُطَهَ فِی الْإِبَانَهِ مِنْ أَرْبَعَهِ طُرُقٍ عَنْ سُفْیَانَ الثَّوْرِیِّ عَنْ أَبِی الزُّبَیْرِ عَنْ جَابِرٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى النَّبِیِّ وَالْحَسَنُ وَالْحُسَیْنُ عَلَى ظَهْرِهِ وَ هُوَ یَجتُو بِهِمَا وَیَقُولُ نِعْمَ الْجَمَلُ جَمَلْکمَا وَنِعْمَ الْعَدْلَانِ أَنْتُمَا »
    بر پیامبر صلی الله علیه و آله وارد شدم و حضرت زانو زده و حسن و حسین بر پشت ایشان سوار بودند و به ایشان می‌فرمود: شتر شما چه خوب شتری است و چه سواران خوبی هستید شما. (مناقب، جلد۲، صفحه ۳۸۷)

    منبع:

    کتاب الگوی دینی راهبردی تربیت کودک و نوجوان نوشته حاج شیخ محمد حسن وکیلی

     

    آلبوم عکس                آرشیو فیلم              آرشیو صوت

    ثبت دیدگاه

    • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
    • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
    • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.