همانگونه كه حضرت رضا علیه السلام از مبادی بدیهی تصدیقی در استدلال عقلی استفاده میكردند، به كارگیری این مبادی بدیهی در اسلوب منطقی كلام نیز، در قیاس استثنایی و غیر آن، مورد پسند ایشان بوده است و چنین نظمی به طور متداول در كلام حضرت رضا علیه السلام مشهود است.
هر آدم با مسلکی به افراد خودش اجازه میدهد که با حفظ مسلک خود و به شرط اینکه هدف، کار برای مسلک خود باشد نه برای طرف، [وارد دستگاه دشمن شوند] یعنی آن دستگاه را استخدام کنند برای هدف خودشان.