ذکر الله یعنی به یادآوردن اینکه انسان مملوک است و نه مالک چیزی و آنچه در اختیار اوست از برکت ارادۀ دیگری است. چنین فردی خدا را به یاد دارد. ذکر الله یعنی خدا را در هر عملی ناظر و حاضر دیدن.
نکته مهم بعدی که از این آیه برداشت میشود این است که يكى از اصول زندگى، رازدارى است. باید از كودكى و در خانواده رازدارى را به فرزندان بياموزيم. دانستهها و اطلاعات، بايد طبقهبندى شود و محرمانه و غيرمحرمانه از هم جدا گردد. بچهها باید بدانند هر حرفی را نباید به هرکسی بزنند.
تدبر به این معنا است که از ظاهر متوجه پشت و باطن آن شویم. این ذکر «صَدَقَ اللّهُ العَلِىُّ الْعَظيم» که بعد از خواندن قرآن میگوييد يعنى تصديق میکنيم که خدا راست گفته است و اين تصديق هم به وسيلهی قلب صورت میگيرد.
خداوند میفرمايد: فرزندانتان را از ترس فقر نكشيد، خواه از نظر بدن، خواه از نظر انسانيت. كمالات معنویشان را فدای تهديد فقر نكنيد، از ترس فقرِ موهوم آنها را از كمالات واقعي محروم ننماييد. اين نوع نگاهكردن به زندگی كه نگران رزق فرزندانتان باشيد، دائماً بدن فرزندانتان را میلرزاند. اين هم يک نوع كشتن است. در حالیكه دين به شما میگويد: نه خودتان را از ترس فقر بكشيد و نه فرزندانتان را. بگذاريد زندگی كنند. زندگی ماورای نان و آب است. زندگی همان بندگی است.