مرحوم مطهری علاوه بر مسئله تقوا و انسانیت و جهات اخلاقی که انصافاً داشت، یک هوش فوقالعادهای داشت و هر چه میگفتیم هدر نمیرفت. مطمئن بودم هدر نمی رود. وقتی ایشان (مطهری) به درسم میآمدند از شوق و شعف حالت رقص پیدا میکردم.