خداوند میفرمايد: فرزندانتان را از ترس فقر نكشيد، خواه از نظر بدن، خواه از نظر انسانيت. كمالات معنویشان را فدای تهديد فقر نكنيد، از ترس فقرِ موهوم آنها را از كمالات واقعي محروم ننماييد. اين نوع نگاهكردن به زندگی كه نگران رزق فرزندانتان باشيد، دائماً بدن فرزندانتان را میلرزاند. اين هم يک نوع كشتن است. در حالیكه دين به شما میگويد: نه خودتان را از ترس فقر بكشيد و نه فرزندانتان را. بگذاريد زندگی كنند. زندگی ماورای نان و آب است. زندگی همان بندگی است.