ذکر الله یعنی به یادآوردن اینکه انسان مملوک است و نه مالک چیزی و آنچه در اختیار اوست از برکت ارادۀ دیگری است. چنین فردی خدا را به یاد دارد. ذکر الله یعنی خدا را در هر عملی ناظر و حاضر دیدن.
خدا گفته اصرار کنید و دستور هم داده. اگر من یک بار دعا کنم و رها کنم، نمیشود. انسان در دعا دو وظیفه دارد؛ یک: فقر خودم را ارائه کنم؛ دوم: غنای او را اظهار کنم. این با دعا درست میشود. انسان حاضر نیست اقرار به فقر کند و اعتراف به غنای او بکند. این دو کار در دعا تحقق پیدا میکند.