دخالت کردنهای بیش از اندازه ما همیشه برای دل سوزیهای بسیارمان نیست؛ برای ضعیف بودن توکلمان هم هست. ما هر چه قدر توحیدمان را قوی کنیم در تربیت موفقتر عمل خواهیم کرد. چه تاسف برانگیز است که بچههایمان چوب ضعف توحیدمان را میخورند.
ذکر الله یعنی به یادآوردن اینکه انسان مملوک است و نه مالک چیزی و آنچه در اختیار اوست از برکت ارادۀ دیگری است. چنین فردی خدا را به یاد دارد. ذکر الله یعنی خدا را در هر عملی ناظر و حاضر دیدن.
خدا گفته اصرار کنید و دستور هم داده. اگر من یک بار دعا کنم و رها کنم، نمیشود. انسان در دعا دو وظیفه دارد؛ یک: فقر خودم را ارائه کنم؛ دوم: غنای او را اظهار کنم. این با دعا درست میشود. انسان حاضر نیست اقرار به فقر کند و اعتراف به غنای او بکند. این دو کار در دعا تحقق پیدا میکند.