در حوزهی رفتاری، تغافل به معنای چشم پوشی و نادیده گرفتن رفتاری، از روی مصلحت است و در علم اخلاق به این معناست که انسانها در برابر برخی از اشتباهاتی که از طرف دیگران انجام میگیرد( اشتباهاتی سهوی که از نوع خطاهایی هستند که هنوز به مرز جرم و گناه سنگین نرسیدهاند) تغافل و چشم پوشی کنند و خود را به غفلت بزنند.
قهر کردن یکی از مواردی است که در مکتب اسلام به عنوان ابزاری تنبیهی برای تربیت فرزند معرفی شده است. اما چنین تنبیهی در صورتی کارایی دارد، که پدر و مادر در مسیر تربیتی خود به قدری به فرزند محبت کرده باشند؛ که قهر آنها برای فرزند قابل تحمل نباشد. اگر این ارتباط عاطفی میان پدر و مادر با فرزند برقرار شده باشد؛ قهر برای او بسیار آزار دهنده خواهد بود. شاید از همین رو است که در همین روایت آمده است که قهر با فرزند نباید طولانی باشد.
من دیگر ما من دیگر ما نام مجموعهای نوشته محسن عباسی ولدی است. این مجموعه با عنوان فرعی “فرزند ما از ماجدا نیست؛ او خود ما است اما در اندازهای کوچکتر“ پیرامون پرورش و تربیت کودکان در خانواده است. تا به حال ۱۳ جلد از این مجموعه به چاپ رسیده. نویسنده در هر کدام از آنها به یکی از مسائل […]