بانوی غم
زینب علیهاالسلام زبان علی علیه السلام در کام است و ذوالفقار علی علیه السلام در نیام. زینب علیهاالسلام افتاب عفت زهرا علیهاالسلام در حجاب است و حلم حسن علیه السلام در سینه. کلام زینب علیهاالسلام چون تیغی است که پرده های تزویر را می درد و یاداور فصاحت جاری بر زبان رسول اللّه صلی الله علیه و اله است. ردای وصله خورده زینب علیهاالسلام و قد خمیده اش، یاداور مظلومیت فاطمه علیهاالسلام است. چشم های مضطرب او، از سر بریده حسین علیه السلام بر نیزه حکایت می کند. به راستی کیست که چون زینب علیهاالسلام از اغاز کودکی تا پایان زندگی، در دامان مصیبت و صبر ان زندگی کند و کیست که چون زینب علیهاالسلام این چنین در برابر اماج سختی ها شکیبایی از خود نشان دهد؟!
عقیله بنی هاشم
(عقیله) به معنای بانویی است که در قومش از کرامت و ارجمندی ویژه ای برخوردار باشد و در خانه اش عزت و محبت شگفت داشته باشد. به همین دلیل، به زینب کبری علیهاالسلام لقب (عقیله بنی هاشم) و (عقیله الطالبین) داده اند. از دیگر لقب های ان بزرگوار، موَثَّقه، عارفه، عالمه غیرمتعلمه، عابده ال علی، فاضله و کامله است. حضرت زینب علیهاالسلام نیز به (صدیقه صغری) لقب یافته اند و این به دلیل شباهت های بی شماری است که بین ایشان و مادر بزرگوارشان (صدیقه کبری) وجود دارد.
همراه حسن علیهاالسلام ، همراز حسین علیه السلام
با غروب غم انگیز حیات امیرمومنان علیه السلام صبح صادق امامت امام حسن علیه السلام و سپس دوران امامت امام حسین علیه السلام اغاز شد. در این فصل از زندگانی زینب علیهاالسلام ، او چون مادری مهربان، یاری وفادار و خیرخواهی همیشگی برای برادران بود. اما بعد از شهادت امام حسن علیه السلام ، او دیگر همه کس حسین علیه السلام و همرازی مطمین برای او به شمار می امد. عشق به حسین چنان وجود این بانو را پر کرده بود که زندگی بدون برادر برایش مقدور نبود. با شروع نهضت حسینی، زینب همچون پروانه گرداگرد شمع وجود برادر می سوخت و خود را برای فردایی مهیا می ساخت که دیگر حسین نبود و او می بایست گرد خیمه های نیم سوخته حرم بسوزد و از دل های سوخته دلجویی کند.
در مجلس یزید
زینب علیهاالسلام بعد از ورود به شام، با سخنان علی گونه اش یزید را رسوا ساخت. او در مجلس یزید خطاب به او فرمود: (افسوس که ناچار به گفتگو با تو هستم؛ و گرنه حقیرتر از انی که با تو سخن گویم…. به خدا قسم که جز از خدا ترسی ندارم و جز به او نزد کسی شکایت نمی برم. هر مکر و خدعه ای داری به کار گیر، ولی بدان به خدا سوگند نمی توانی یاد ما را محو کنی و ذکر اهل بیت را از بین ببری). ایشان سپس خطبه اش را اغاز کرد و فرمود: (ایا گمان کردی که چون عرصه را بر ما تنگ نمودی و ما را مانند اسیران به این طرف و ان طرف بردی، ما را نزد خدا خوار نمودی. ای یزید! به خدا قسم تو جز پوست خود را نشکافتی و جز گوشت بدن خود را قطع ننمودی.) یزید بعد از شنیدن این سخنان اتشین، از وحشت و تاثر ان چنان لرزید که دستور داد اهل بیت را با کمال احترام به مدینه برگردانند.
وفات حضرت زینب علیهاالسلام
در تاریخ و روز و سال وفات حضرت زینب علیهاالسلام دیدگاه های گوناگونی وجود دارد. نظر معروف این است که ان حضرت پس از شهادت امام حسین علیه السلام بیش از یک سال و نیم زندگی نکرد و در نیمه رجب سال ۶۲ هجری قمری، در ۵۶ سالگی از دنیا رفت. نویسنده بحرالمصایب نوشته است: حضرت زینب علیهاالسلام بعد از واقعه کربلا و رنج شام و محنت ایام، چندان گریست که قدش خمیده شده و گیسوانش سفید گردید و زندگی ای سراسر حزن و اندوه داشت تا به سرای دیگر رخت بربست.
توسل به حضرت زینب علیهاالسلام
توسل به حضرت زینب علیهاالسلام و واسطه قرار دادن ایشان برای دریافت توفیقات الهی، از مسایلی است که در کلام معصومان بدان سفارش شده است. امام زمان(عج) فرمود: (در گرفتاری واسطه ای ابرومند چون عمه ام زینب علیهاالسلام به درگاه خدا معرفی کنید تا خدای متعال گرفتاری تان را برطرف سازد.) همچنین ایشان در جای دیگر فرموده است: (به شیعیان و دوستان من بگویید خدا را به حق عمه ام حضرت زینب علیهاالسلام قسم دهند که ظهور مرا نزدیک گرداند.)
ثبت دیدگاه