چرا نظام خود را به رفراندوم نمی گذارد؟
این شبهه را می توان هم از منظر اسلام و هم با نگاه سکولار پاسخ داد:
– اسلام اجازه نمی دهد که حاکمیت اسلام را به رفراندوم بگذاریم.
ممکن است سؤال شود که چرا اول انقلاب امام (ره) این کار را انجام دادند؟
پاسخ این است که آن زمان حکومت اسلامی تشکیل نشده بود و پیش از تشکیل حکومت اسلامی خود را به رفراندوم گذاشت. اما وقتی که حکومت اسلامی تشکیل شد که دیگر برای براندازی آن رفراندوم برگزار نمی شود.
امیرالمؤمنین علی (ع) نیز که پس از سالها مردم برای قبول خلافت به ایشان مراجعه کردند، در ابتدا نپذیرفتند؛ تا اینکه عموم مردم با اصرار ایشان را به عنوان خلیفه انتخاب کردند. اما بعد که پذیرفتند و حکومت خود را آغاز کردند، در برابر مخالفین خود جنگیدند و سه جنگ بزرگ برای حفظ حکومت اسلامی انجام دادند.
از سوی دیگر، فرض کنید رفراندوم برگزار شده و جمهوری اسلامی از بین برود؛ آنگاه نیروهای انقلابی باید دوباره قیام کنند تا آن حکومت را سرکوب کنند و حکومت اسلامی شکل بگیرد.
– از منظر سکولار نیز، شخص می گوید به اسلام کاری ندارم، سؤال این است که چرا خود را به رفراندوم نمی گذارید؟
پاسخ این است که این سؤالات را فقط برای مردم ایران درست می کنند. وگرنه شما از هیچیک از مردم آمریکا نشنیدید که چرا آمریکا خود را به رفراندوم نمی گذارد!
– اولاً هیچ کشوری در دنیا حتی یکبار خودش را به رفراندوم نگذاشته است. نزدیک ۲۵۰ سال از زمان حکومت آمریکا می گذرد. چرا آمریکا یکبار خودش را به رفراندوم نمی گذارد؟ چرا انگلیس، ایتالیا، آلمان، کره، ژاپن و… یکبار خودشان را به رفراندوم نمی گذارند؟!
– ثانیاً اصاً امکان برگزاری رفراندوم وجود ندارد چون سیستم انتقال قدرت همراه با قوانینش توسط چه کسی اجرا شود؟ مثلاً می گویند این حکومت فاقد صلاحیت است؛ حالا اگر فاقد صلاحیت است چطوری انتخابات برگزار کنند؟ اصلاً انتخابات زیر نظر چه کسی قرار بگیرد؟
– ثالثاً کسانی که این درخواست را دارند چند سال یک بار می خواهند رفراندوم برگزار شود؟ مثلاً شخصی می گوید ۲ سال یک بار؛ نظر دیگری این است که ۸ سال یک بار، ۱۰ سال یک بار یا ۵۰ سال یک بار. سؤال این است که کدام حکومتی برنامه ی خودش را ۲ ساله ۵ ساله یا ۴۰ ساله می بندد؟ حکومت ها برنامه ی خود را ۲۰۰ ساله، ۵۰۰ ساله می بندند؛ مثلاً فرض کنید شما مدرس های ساخته اید و مدیر آن عوض می شود. بعد مدیر جدید بگوید این ساختمان خوب نیست آن را خراب کنید من نقشه ی دیگری دارم و شروع به ساختن کند تا به اواسط کار می رسد نفر بعدی می آید و می گوید من نقشه ی دیگری دارم! نتیجه این می شود که آن ساختمان هیچ وقت ساخته نمی شود.
چون در یک کشور باید ثبات اتفاق بیفتد، آن کشور هیچ وقت اجازه نمی دهد رفراندوم برگزار شود و مردم کشور را به رأی بگذارند و حکومت عوض شود.
– رابعاً فرض کنید جمهوری اسلامی نباشد؛ حالا چه کسی بیاید؟
وقتی خبرنگار از یکی از افرادی که صریح ترین دشمنی با جمهوری اسلامی را دارد، یعنی نیما (روح الله) زم، سؤال کرد آیا شما تا به حال ناامید شده اید؟ گفت بله؛ جایی ناامید شدم که با خود گفتم حالا جمهوری اسلامی نه؛ چه کسی بیاید؟
یعنی رضا پهلوی اینجا بیاید و حکومت کند؟! فرضاً جمهوری اسلامی هم رفت خودِ رضا پهلوی آمد؛ چه کسی نخست وزیر شود؟ یا باید همین افرادی که الآن در کشور سرکار هستند نخست وزیر شوند یا کسانی که رضا پهلوی مدنظرش است، بالاخره کسی از کره ی ماه و مریخ نمی آید که رئیس جمهور شود. اصلاً فرض کنید مردم ولایت فقیه را نمی خواهند، مردم برای ریاست جمهوری به چه کسی رأی می دهند؟ به یکی از همین افراد رأی می دهند، پس فرقی نکرد.
مقایسه ایران و آمریکا در برگزاری رفراندوم
یکی از شبهات این روزها، مقایسه دموکراسی در ایران و آمریکا است و این گونه وانمود می شود که نظام آمریکا الگو و نمونه دموکراسی و خواست مردم است. بررسی تاریخ آمریکا به وضوح چنین خیالی را باطل می کند:
آمریکا بیش از ۲۳۰ سال پیش، نوع حکومت و قانون اساسی اش را مشخص کرد؛ بدون اینکه مردم دخالت مستقیم یا غیرمستقیم در آن داشته باشند.
این کار نیز فقط در ۱۱ ایالت آمریکا آن هم توسط افرادی که هیچ یک نماینده مردم آمریکا نبودند صورت گرفت. ۳۷ نفر کنار هم نشستند و متنی را که یک نفر از آنها نوشته بود به عنوان قانون اساسی انتخاب کردند.
مردم فعلی آمریکا نیز هیچ یک نه تنها خودشان، بلکه پدر و پدربزرگ های آنها نیز در زمان تصویب قانون اساسی آمریکا نبودند. اما آیا تا به حال از مردمش شنیده اید که بگویند چرا رفراندوم برگزار نمی شود و نظر ما را نمی پرسید؟
جالب است که اولین انتخابات های تاریخ آمریکا با مشارکت ۱۱ درصدی و ۶ درصدی برگزارشده است که طبیعتاً نامزد انتخاب شده درصد پایین تری از مشارکت مردم را داشته است.
حتی رئیس جمهور آمریکا که اکنون انتخاب می شود هم با رأی مستقیم مردم نیست و تنها ۵۳۸ نفر از افرادی که آن هم توسط هیئت حاکمه و احزاب آمریکا تأیید می شوند رئیس جمهور را انتخاب می کنند.
جالب است که از زمان استقلال آمریکا از پادشاهی بریتانیا تاکنون، غالب رؤسای جمهور آمریکا از خاندان سلطنتی بریتانیا یا فرانسه بوده اند. یعنی این هم از وضعیت استقلال آنها است.
شما نمی شنوید که در آمریکا کسی قانون اساسی و نظام آمریکا را زیر سؤال ببرد و از سوی دیگر با معارضین ساختار آمریکا نیز به بدترین شکل ممکن برخورد می شود. نمونه بارز آن نیز رئیس جمهور وقت آمریکا، ترامپ است. که با وجود اینکه خودش هنوز رئیس جمهور آمریکا است، فضای مجازی را برای اظهارنظر او بستند به جرم اینکه دعوت به اعتراض و شورش کرده است.
در واقع و در پایان باید از کسانی که از جمهوری اسلامی می خواهند که خود را به رفراندوم بگذارد تا ببیند چقدر مردم خواستار آن هستند باید پرسید: چرا در آمریکا رفراندوم برگزار نشده و نمی شود؟!
ثبت دیدگاه