اگر ما توسعه میخواهیم لوازمی نیاز داریم، ما با سرمایه فلسفی خود می توانیم در بایدهای جهان کنونی تأمل کنیم، تا در وضعی که میخواهیم داشته باشیم صاحب نظر باشیم و تعادل، جای پریشانی تاریخی ما را بگیرد.
عقل يگانه ميزان و معيار برای تفكر و علم است؛ عقل موجودی است كه جز در برابر حق خضوع نمیكند و جز حق از چيز ديگری فرمان نمیبرد. زيرا تنها چيزی كه به عقل اطمينان میدهد، يقين است و ظنی كه مورد رضايت وهم و موضوع اختيار خيال است، اطمينان بخش عقل نيست.
بعثت نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم هدیهای به همه بشریت است. اگر ما در میان ارزشهای فراوان اسلام؛ فقط دو ارزش را در نظر بگیریم، یعنی عنصر «گسترش عقلانیت» و عنصر «پرورش اخلاق». تصدیق خواهیم کرد که اسلام عالیترین هدیه و وسیله را سعادت را به بشریت عطا کرده است.
«تفکر» يعنی داشتن ملکه و توانی که بتوانيم از مقدمات به خوبی به نتيجه برسيم، حال هرچقدر مقدماتِ مورد توجه، حقيقی و وجودی باشند، بيشتر قابل تفکرند و ما را به نتايج عالیتری میرسانند. امام صادق علیه السلام ميفرمايند: «أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ إِدْمَانُ التَّفَكُّرِ فِي اللَّهِ وَ فِي قُدْرَتِه» (کافی،ج2،ص55) بالاترين عبادت ادامه تفكر در باره خدا و قدرت او است.