در حوزهی رفتاری، تغافل به معنای چشم پوشی و نادیده گرفتن رفتاری، از روی مصلحت است و در علم اخلاق به این معناست که انسانها در برابر برخی از اشتباهاتی که از طرف دیگران انجام میگیرد( اشتباهاتی سهوی که از نوع خطاهایی هستند که هنوز به مرز جرم و گناه سنگین نرسیدهاند) تغافل و چشم پوشی کنند و خود را به غفلت بزنند.
خدای متعال از مسلمانها خواسته که زیاد بشوند، افزایش پیدا کنند. واقعاً هم این جور است که اگر عدد ملت مسلمان -حالا در یک کشور اسلامی مثل کشور ایران یا در فضای اسلامی مثل امت اسلامی- زیاد باشد، این زمینه و امکان برای رشد و تعالی در آنها وجود دارد؛ یعنی وقتی که عده زیاد است، افراد صالح در آن قهراً زیادترند. تواناییها قهراً بیشتر است، نیروی انسانی قهراً راقیتر است.