سوال: آیا کسى که در دو محل زندگى مى‌کند، (مثلاً شش ماه در شهرى و شش ماه در شهر دیگر مى‌ماند) می‌تواند هر دو شهر را وطن خود قرار دهد؟
آیات عظام خمینی و خامنه‌ای
کسى که در دو محل زندگى مى‌کند هر دو وطن اوست. و اگر بیشتر از دو محل را براى زندگى خود اختیار کرده باشد، اشکال دارد و باید احتیاط مراعات شود.
آیات عظام خوئى، گلپایگانى، تبریزى، سیستانى، بهجت، صافى، نورى:
کسى که در دو محل زندگى مى‌کند هر دو وطن اوست و نیز اگر بیشتر از دو محل را براى زندگى خود اختیار کرده باشد، (نورى: تا سه و چهار تا) همۀ آنها وطن او حساب مى‌شود. (بهجت: و زن، در صورتى که زندگیش در این گونه وطن به همراه شوهرش است، در مسأله وطن، تابع شوهر خواهد بود. و در صورتى که فاصله بین دو وطن، به اندازه مسافت شرعى باشد، نمازش در آن فاصله شکسته است و در غیر این صورت، نمازش تمام است.)
آیت الله فاضل لنکرانی:
کسى که در دو محل زندگى مى‌کند هر دو وطن اوست. و اگر بیشتر از دو محل را براى زندگى خود اختیار کرده باشد؛ بنابر احتیاط واجب باید نماز را هم شکسته بخواند و هم تمام.
آیت الله مکارم شیرازی:
ممکن است کسى در دو محل زندگى کند. مثلاً شش ماه در شهرى و شش ماه دیگر در شهر دیگر؛ هر دو وطن او محسوب مى‌شود و حتى ممکن است انسان داراى سه وطن باشد.
آیت الله زنجانى:
کسى که در دو محل زندگى مى‌کند چنانچه در هر یک تقریباً شش ماه از سال را زندگى مى‌کند، هر دو وطن او محسوب مى‌شود. ولى اگر در یکى از آن دو کمتر از شش ماه بماند؛ آنجا وطن وى به حساب نمى‌آید. بنابراین انسان تنها مى‌تواند دو وطن داشته باشد و بیشتر از دو وطن امکان ندارد.
منبع:
رساله توضیح المسایل ( مراجع )