محمد کاظم اصفهانی، خطاط و شاعر، متخلص به واله، در اصفهان به دنیا آمد. در جوانى براى تکمیل تحصیلات به عراق رفت و پس از بازگشت به اصفهان، حجره اى براى خود ترتیب داد و بعد از ساخته شدن تکیه و الهیه به دستور حاج محمد حسین خان نظام الدوله، به آنجا نقل مکان کرد و تا پایان عمر همان جا زیست. واله از مشاهیر ادبا و شعرا و خوشنویسان خط تعلیق بود که از فنون عربى و ادبى و حکمت و عرفان نیز بهره ى کافى داشت.
در ایام پیرى، زمان سلطنت فتحعلى شاه قاجار را درک کرد و نزد او و رجال دولت آن زمان صاحب شهرت و حرمت بود. بیانى در «احوال و آثار خوشنویسان» آورده است: “محمدکاظم واله نستعلیق را نیز خوش و استادانه می نوشت.” اثر مهم وى که هم اکنون در میان سنگ نوشته ها بی نظیر است، سنگ مزار آرامگاه او در تخت فولاد اصفهان می باشد که به دست خود نوشته و حرکات و استوارى خط او را نشان می دهد . گویند پس از مرگ واله دیگر قطعات خط تعلیق دیده نشده است و به تعبیر فضائلى در «اطلس خط» “خط تعلیق در اصفهان به دست واله بر سنگ مزارش نقش بست و براى همیشه بر خاک واله نشست.
محمدکاظم واله ى اصفهانى یکى از هنرمندان و گویندگان اوایل عصر فتحعلی شاه بود که شهرتى پیدا کرد. از اعاظم و مشاهیر اصفهان بود، خط خوشی داشت و در علم ریاضى ماهر بود. سرجانملکم سفیر کبیر انگلیس و مؤلف تاریخ ایران در یادداشتهاى خود در باب ایران از واله ى اصفهانى به عنوان استاد و شاعر، حکیم و فرد کنجکاو و در باب مسائل سیاسى نام می‌برد. واله در ۱۲۹۹ ه.ق درگذشت و در تکیه و الهیه که در اصفهان معروف است مدفون گردید
آثار واله اصفهانی:
«دیوان» شعر. از آثار خطى وى: یک نسخه شش دفتر «مثنوى» مولانا، متن به قلم نستعلیق کتابت خوش و عنوان ها به قلم رقاع کتابت عالى، با رقم: «انا العبد محمدکاظم الواله الاصفهانى»؛ یک نسخه «کلیات» سعدى، به قلم کتابت عالى که بر دیباچه ى آن چنین آمده است: «… در این عهد که عهد کاتب کتاب محمدکاظم متخلص به واله اصفهانى است…»؛ پنج قطعه به قلم دو دانگ خوش، با رقم: «مشقه… محمدکاظم الواله الاصفهانى فى ۱۲۰۴ فى دارالسطنه اصفهان» و «محمدکاظم الواله الاصفهانى فی ۱۲۲۵».»
.
