مبانی و اهداف تربیت زیست محیطی با تأکید بر اندیشه آیت الله جوادی

نویسندگان:

محمد داودی، دانشیار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

فاطمه وجدانی، استادیار دانشگاه شهید بهشتی

چکیده:

محیط زیست، مکان و فضایی است که زندگی در آن جریان دارد و شامل ابعاد گوناگون دینی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و طبیعی است اما در بیشتر موارد کاربرد این عبارت، همه ابعاد آن مدنظر نیست و بیشتر بعد طبیعی یعنی مکان و فضای طبیعی و گاه نیز اجتماعی مدنظر است. تعریف های گوناگونی از محیط زیست وجود دارد. برخی محیط زیست را دو قسم کرده اند: محیط زیست طبیعی و محیط زیست انسانی. محیط زیست طبیعی آن بخش از محیط زیست است که انسان در تشکیل آن نقشی نداشته بلکه از موهبت های الهی است. محیط زیست انسانی، آن بخش از محیط زیست است که به دست انسان ها پدید آمده است.

تربیت زیست محیطی در قرن اخیر در مرکز توجه پژوهشگران، حامیان محیط زیست و دست اندرکاران تربیت قرار گرفته است. غایت و هدف تربیت زیست محیطی آن است که نسل جدید به گونه ای تربیت شوند که بتوانند ضمن بهره برداری لازم از محیط زیست، نه تنها آن را تخریب نکنند بلکه آن را حفظ و آباد هم بکنند؛ بنابراین تربیت زیست محیطی، رشد و پرورش دانش ها، گرایش ها و رفتارهای لازم برای حفظ و آبادانی محیط زیست است.

آیت الله جوادی آملی از اندیشمندان مسلمان معاصر، به دغدغه زیست محیطی انسان معاصر توجه نموده و آن را از دیدگاه اسلامی بررسی کرده اند. هر دیدگاه درباره تربیت زیست محیطی بر مجموعه ویژه ای از مبانی، به ویژه مبانی هستی شناختی و انسان شناختی استوار است. دیدگاه آیت الله جوادی آملی درباره تربیت زیست محیطی نیز بر مبانی ویژه ای استوار است از جمله: آفریدگی و زیبایی، وابستگی و مملوکیت، امانت الهی، مسخر انسان بودن و … در این راستا لازم است مبانی و اهداف تربیت زیست محیطی با تأکید بر نظریات معظم له، به طور دقیق مورد بررسی قرار گیرد.

برای مطالعه بیشتر رجوع شود به دو فصلنامه علمی پژوهشی اخلاق وحیانی، شماره ۲، بهار و تابستان ۱۳۹۶.

دانلود فایل PDF مقاله: مبانی و اهداف تربیت زیست محیطی با تأکید بر اندیشه آیت الله جوادی