امام علی علیه السلام می فرمایند: «إنَّهُ لیسَ لأنْفُسِکُم ثَمَنٌ إلّا الجَنّةُ، فلا تَبیعو‌ها إلّا بِها؛ جان بهای شما جز بهشت نیست؛ پس آن را جز بهشت مفروشید». (بحارالانوار ، ج ۷۸ ، ص ۱۴ ، ح۷۱ )
تاریخچه روز ملی اهدای عضو:
روز ۳۱ اردیبهشت مصادف با سالروز فتوای تاریخی امام خمینی مبنی بر جایز بودن اهدای عضو با تلاش مسئولان واحد فراهم آوری اعضای پیوند دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و با همت واحد اهدای عضو بیمارستان دکتر مسیح دانشوری و با تأیید و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی در تقویم ملی کشور به عنوان روز ملی اهدای عضو، اهدای زندگی به ثبت رسیده است.
اهدای عضو چیست؟
اهدای عضو به این معنی است که یک فرد یا ولی دم او اجازه می دهد تا بافت ها یا اعضای سالم او به شخص دیگری برای پیوند اهدا شود که این پیوند می تواند زمانی که فرد زنده است یا پس از مرگ او صورت گیرد.
پیوندهای متداول عبارت‌اند از: کلیه ها، قلب، کبد، پانکراس، روده، ریه ها، استخوان، مغز استخوان، پوست و قرنیه.
برخی از ارگان ها و بافت ها را می‌توان زمانی که شخص اهداکننده زنده است به شخص دیگری پیوند زد مانند یکی از کلیه‌ها یا بخشی از کبد اما در بیشتر موارد اهدای عضو زمانی صورت می‌گیرد که فرد اهداکننده دچار مرگ مغزی شده باشد.
اهدای عضو در ایران:
دین مبین اسلام، اهمیت فوق‌العاده‌ای برای نجات جان انسان ها قائل است. چنانچه در قرآن کریم در سوره مبارکه مائده آیه ٣٢ به‌تصریح اشاره شده است که «وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا؛ هرگاه کسی باعث بقای نفسی شود مانند آن است که باعث نجات جان تمام انسان‌ها شده است».
بر این اساس امام خمینی در سال ١٣٦٨ ه.ش در پاسخ به استفتا جواز پیوند اعضا از فردی که دچار مرگ مغزی شده است و حیات وی غیرقابل برگشت است فرموده‌اند:
«بسمه تعالی بر فرض مذکور چنانچه حیات انسان دیگری متوقف بر این باشد با اجازه صاحب قلب یا کبد و امثال آن جایز است».
اهدای عضو بر اساس قانون «پیوند اعضا بیماران فوت شده و یا بیمارانی که مرگ مغزی آنان مسلم است» مصوب ۱۷/۱/۱۳۷۹ ه.ش مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان امری قانونی است.
نظرات ارزشمند شما، ما را در بهبود کیفیت مطالب یاری خواهد کرد.
